Tijdens het beeldhouwsymposium 'Licht op steen' heb ik gewerkt aan een beeld, geïnspireerd op de dichtregels van Vasalis, uit het gedicht ‘Tijd’: ‘Ik droomde dat ik langzaam leefde ... langzamer dan de oudste steen’. Zie www.lichtopsteen.nl
Ik heb gezocht naar een vorm voor het verbeelden van het verglijden/voortgaan van de tijd. Daarbij denkend aan universele beelden die voor iedereen herkenning oproepen, zoals wegen, boten, trappen, bruggen, poorten.
Een poortvorm, maar meer nog een beeld. Met een zekere herkenbaarheid, maar veel ruimte voor eigen associatie. De poort als overgang van de ene naar de andere kant. Niet altijd duidelijk wat daarachter komt. Kairos: een ander begrip voor tijd. (Naast Chronos, de lineaire tijd).
Citaat uit het boek van Joke J. Hermsen met de titel: Kairos. Een nieuwe bevlogenheid.
“Kairos, ook wel ‘de god van het geschikte moment’ genoemd. Kairos was de tijd die ertoe deed, de tijd die kansen bood of voor een doorbraak wist te zorgen. Hij vertegenwoordigde al die bevlogen momenten van schoonheid, inzicht en daadkracht die het leven bijzonder maken.”
Tijd: ook zichtbaar in de steen zelf, opgebouwd uit lagen, gevormd door de afzetting van kalk uit water bij warme bronnen of geisers. Takjes, bladeren en ander materiaal dat in dit water valt en later verteert, veroorzaken de onregelmatige gaatjes die in de steen aanwezig zijn.
